Boekentrailer
De boekentrailer vond ik zelf een heel erg leuke opdracht! We hadden een boek gelezen, en moesten daar een boekentrailer over maken. Vorig jaar moesten we dat ook al een keer doen, maar dit jaar was de boekentrailer veel beter gelukt! Ik deed deze opdracht samen met mijn vriendin: Anne. We hadden namelijk hetzelfde boek gelezen, genaamd: Over tijd. Hier onder ziet u een korte samenvatting:
De zestienjarige Dorien wordt na een dagje Werchter verkracht. En ze blijkt zwanger. Zeer tegen de zin van haar moeder, kiest ze ervoor haar kind te houden. Ze vindt onderdak in een gezinsvervangend tehuis voor ongehuwde moeders in Kasterlee, waar hen geleerd wordt hun kind goed te verzorgen en om op eigen benen te staan. Dat laatste is niet eenvoudig, en Dorien leert met vallen en opstaan.
De zestienjarige Dorien wordt na een dagje Werchter verkracht. En ze blijkt zwanger. Zeer tegen de zin van haar moeder, kiest ze ervoor haar kind te houden. Ze vindt onderdak in een gezinsvervangend tehuis voor ongehuwde moeders in Kasterlee, waar hen geleerd wordt hun kind goed te verzorgen en om op eigen benen te staan. Dat laatste is niet eenvoudig, en Dorien leert met vallen en opstaan.
Voor deze opdracht kregen wij een 8,5. Maar het is ons helaas niet gelukt om het filmpje op de site te zetten.
Plintposter
Hier kan u mijn "Plintposter" zien, die ik dit jaar moest maken, samen met mijn groepsgenootjes: Kirea en Bernita. Als opdracht moest ik samen met een groepje een gedicht uitkiezen, en daar moesten wij een mooi plaatje om heen maken, dat met het gedicht te maken had.
Eerst hadden wij een ander idee. We hadden namelijk een wereldbol gemaakt, met allemaal verschillende landen. En we hadden 1 land in het midden en dat was helemaal zwart, en stond vol met letters. Er zat een meisje op, met een leerboek op schoot. En daar omheen lagen allemaal landen, met vrolijke poppetjes.
Maar uiteindelijk vonden we (en onze lerares Nederlands) dat het meer leek alsof het gedicht over een wereld ging. Dus besloten we om dit te maken:
Eerst hadden wij een ander idee. We hadden namelijk een wereldbol gemaakt, met allemaal verschillende landen. En we hadden 1 land in het midden en dat was helemaal zwart, en stond vol met letters. Er zat een meisje op, met een leerboek op schoot. En daar omheen lagen allemaal landen, met vrolijke poppetjes.
Maar uiteindelijk vonden we (en onze lerares Nederlands) dat het meer leek alsof het gedicht over een wereld ging. Dus besloten we om dit te maken:
Uiteindelijk hebben we dus voor dit gekozen.
Het moet voorstellen dat er een meisje in de trein zit (in een stiltecoupé), en aan het leren is. Voor haar zit een moeder, en haar zoontje, die waarschijnlijk net een hele leuke, misschien wel toeristische, dag hebben gehad. Het kind is heel vrolijk, lacht, en is gelukkig. En zijn moeder ook. Terwijl het meisje alleen maar moet leren, en huilt van binnen.
We hebben geprobeerd extra duidelijk te maken, dat het meisje niet vrolijk is, door haar zwart te maken. En de rest in vrolijke kleuren. Ook hebben wij er daarom voor gekozen, om de laatste 2 zinnen van het gedicht, die over haar gingen, zwart te maken.
We hebben een 8 gekregen, voor deze poster.
Het moet voorstellen dat er een meisje in de trein zit (in een stiltecoupé), en aan het leren is. Voor haar zit een moeder, en haar zoontje, die waarschijnlijk net een hele leuke, misschien wel toeristische, dag hebben gehad. Het kind is heel vrolijk, lacht, en is gelukkig. En zijn moeder ook. Terwijl het meisje alleen maar moet leren, en huilt van binnen.
We hebben geprobeerd extra duidelijk te maken, dat het meisje niet vrolijk is, door haar zwart te maken. En de rest in vrolijke kleuren. Ook hebben wij er daarom voor gekozen, om de laatste 2 zinnen van het gedicht, die over haar gingen, zwart te maken.
We hebben een 8 gekregen, voor deze poster.
Mijn boekverslagen
Hier ga ik al mijn boekverslagen laten zien, die ik dit jaar gemaakt heb.
Het 1e boekverslag, dat ik dit jaar heb gemaakt, gaat over het boek: Een weeffout in onze sterren. Ik heb voor dit boek gekozen, omdat ik de film zelf al een keer heb gezien, en ik vond de film zo leuk, dat ik ook het boek wilde lezen. Dus het kwam eigenlijk best goed uit dat ik een boekverslag moest maken.
We moesten een samenvatting van het boek maken. En we kregen een lijstje met opdrachten, waar we er 1 van moesten kiezen. Dit is mijn 1e boekverslag:
Titel: Een weeffout in onze sterren
Uitgave: 10 januarie 2012
Samenvatting:
Een weeffout in onze sterren gaat over Augustus en Hazel. Ze ontmoeten elkaar op een praatclub voor kankerpatiënten. Ze gaan steeds meer met elkaar optrekken en krijgen uiteindelijk een relatie. Hazel laat Augustus kennis maken met haar lievelingsboek. Ze hadden afgesproken dat als hij haar lievelingsboek zou lezen, dat zij zijn lievelingsboek moest lezen. Augustus vindt het lievelingsboek van Hazel ook heel leuk.
Alle kankerpacienten mogen meedoen aan make-a-wish. Dat is een organisatie die kinderdromen uit laat komen. Niet alles kan natuurlijk, maar ze mogen een wens doen. Hazel wil weten hoe haar lievelingsboek afloopt, dus haar wens is om de schrijver te ontmoeten, om het hem te vragen. Zelf hebben ze namelijk niet genoeg geld om naar Amsterdam te reizen. Maar ze komt er achter dat ze vroeger haar wens al heeft gebruikt om naar Disneyland te gaan. Daarom gebruikt Augustus zijn wens voor haar.
Hazel moest wel eens ‘s nachts naar het ziekenhuis omdat het niet goed ging. Ze dachten vaak dat ze het niet zou redden. Maar uiteindelijk redt Augustus het niet, en Hazel wel.
Opdracht 2
Ik heb deze opdracht gekozen:
Zoek een interview met de auteur. Kopieer dat. Lees het artikel en kijk of je in het interview zaken leest die je herkent in het boek. Maak hiervan een kort verslag.
Dit is een interview met John Green:
Je nieuwe boek is prachtig en ontroerend, maar ook confronterend. Was het ook confronterend om te schrijven?
´Het was het moeilijkste boek dat ik ooit geschreven heb. Ik ben er tien jaar mee bezig geweest. Het was moeilijk, omdat het een goed boek moest worden. Dat voelde ik me verplicht tegenover vrienden die jong gestorven zijn. Dat legde een grote druk op me. Door erover te schrijven ging ik bovendien nadenken over mijn eigen dood . En over mijn eigen zoon, ik was net vader geworden, hoe het zou zijn als hij zou sterven. Het laatste jaar was heel moeilijk, ik huilde elke dag en was depressief. Ik ben sinds het boek af is zoveel gelukkiger.´
In een eerder interview met ons heb je gezegd dat je kiest voor hoop. Hoe lukt dat met een thema als dit?
´Ik ben ervan overtuigd dat het leven zinvol en belangrijk is. Met dit boek wilde ik testen of mijn hoop ook bestand is tegen de harde werkelijkheid. Als je niet hoopvol kunt zijn in het aangezicht van de dood, stelt je hoop niet veel voor. Mijn eerste versies waren veel minder hoopvol, ze zaten vol woede dat mensen zo jong sterven. Ik moest mezelf daarmee verzoenen en dat proces zat in die eerste versies. Ik moest het proberen te begrijpen, net als mijn hoofdpersonen doen. Ze proberen het leven te leven, zelfs op hun meest zieke momenten.´
Ben je door het schrijven van dit boek veranderd, anders in het leven gaan staan?
´Ja, ik ben opmerkzamer geworden. Ik probeer meer aandacht te schenken aan wat mooi en bijzonder is in het leven.´
Je hoofdpersonen Hazel en Gus hebben beide een antwoord gevonden. Met welk voel je je het meest verwant?
´Met Gus, maar ik denk dat Hazel meer gelijk heeft. Net als Gus wil ik een verschil maken in het leven van anderen. Ik wil herinnerd worden. Iedereen wil speciaal zijn, vooral jongeren. Daarom is Gus zo boos: het lijkt alsof zijn leven helemaal niets heeft voorgesteld. Hazel heeft gelijk dat het beste wat we kunnen doen is aandacht schenken aan de dingen om de wereld te begrijpen. Ze wordt daardoor een beter mens, omdat ze pas reageert nadat ze observeert.´
Je derde boekpersonage, de schrijver Peter van Houten maakt een andere keuze, hij heeft alle hoop opgegeven. Heb je begrip voor hem?
´Ik heb met hem te doen en begrijp dat hij na de dood van zijn kind niks meer wil van het leven. Verder mag ik hem om nog een andere reden. Ik snap heel goed dat hij niet weet wat hij aanmoet met Hazels vragen over hoe het nou verder gaat met de personages uit zijn boek. Dat soort vragen krijg ik elke dag.´
Iedereen vraagt jel natuurlijk weten of Hazel doodgaat of niet.
´Precies, die vraag staat met stip op 1! Maar het is niet aan mij om te zeggen hoe het verhaal verder gaat. Mijn verhaal houdt op bij de laatste punt die ik zet. Dus ik zal lezers met mijn antwoorden altijd teleurstellen. Goed, Van Houten is natuurlijk een jerk, hij verwart eerlijkheid met wreedheid. Maar hij is vooral wreed door zijn verdriet. Ik laat hem met opzet niet tot inkeer komen, dat is weer zo´n cliché uit het kankerboekengenre.´
Hazel maakt zich daar ook zo kwaad over. Is dat een genre dan?
´In de VS wel, daar heb je hopen boeken over dit thema. Ze gaan altijd over hoe moedig en strijdlustig de kinderen wel niet zijn, en hoe ze zelfs vreselijke volwassenen als Peter van Houten kunnen vermurwen. Zo´n boek wilde ik dus niet schrijven.´
Je titel heb je ontleend aan Shakespeare: ´Niet door een weeffout in onze sterren, door onszelve zijn wij zo klein en nietig.´ Ben je het met hem eens, ligt het aan onszelf?
´Geen enkele Engelstalige schrijver mag iets slechts zeggen over Shakespeare, want hij is beter dan wij allemaal. Maar het is onzin dat hij feilloos is. Zo is hij dead wrong op dit punt: de fout ligt niet in onszelf, in elk geval niet alleen. Hazel en Gus hebben niets verkeerds gedaan waardoor ze kanker kregen. Er zit ook geen goddelijk plan of een goddelijk mandaat achter hun ziekte. Dat is wel het wreedste wat je kunt zeggen.´
Geloof je in leven na de dood?
´Die vraag wilde ik per se in mijn verhaal hebben, omdat die voor veel mensen belangrijk is. Zelf heb ik er geen mening over. Uiteindelijk is er misschien wel iets, maar ik kan alleen maar die fantastische regel uit To Kill a Mocking Bird citeren: ´Ik wil niet mijn leven verspillen met nadenken over een mogelijk leven na de dood.´ Dat we ons die vraag trouwens kunnen stellen, komt door ons wonderbaarlijke bewustzijn, ons vermogen om het universum en onszelf waar te nemen. Dat bewustzijn is een gave, al maakt het ons kwetsbaar.´
In je boek heeft Hazel het steeds over de bijwerkingen van de dood. Maar wat zijn de bijwerkingen van het leven?
´Dezelfde dingen. Leven en dood zijn geen tegenpolen, maar deel van hetzelfde proces. Ons leven is kostbaar omdat het tijdelijk is, daarom hebben we zoveel verlangens, ambities en hoop. En worden we verteerd door grote vragen. Natuurlijk ben je daar niet elke seconde mee bezig en dat moet je ook niet willen. Niet voor niets laat ik Hazel niet alleen Shakespeare lezen, maar ook veel kijken naar America´s Next Top Model.´
Hij is zelf net als in het boek, ook jong vrienden verloren. Daarom voelde hij zich ook verantwoordelijk om het boek goed te schrijven. In het boek is er een schrijver die depressief is, en elke dag huilt, net als hij zelf (dat zegt hij in de 1e alinea). Ook krijgt de schrijver in het boek vaak vragen over hoe het boek eigenlijk zou aflopen, en heeft hij daar geen antwoord op. Net als hij zelf (alinea 5). In de 2e alinea zegt hij dat hij er van overtuigd is dat het leven zinvol en belangrijk is, zoals zijn hoofdpersonen daar overtuigd van zijn. Ondanks dat ze ziek zijn. Je kan vooral veel dingen herkennen bij de schrijver in het boek, en de echte schrijver. Maar ook wel wat met de hoofdpersonen.
Voor dit boekverslag heb ik een 8,5 gekregen. Daar ben ik heel erg blij mee.
Hier onder kan u mijn 2e boekverslag lezen!
Titel: Oorlogswinter
Uitgave: 1972
Samenvatting:
Het boek gaat over een jongen, Michiel genaamd, midden in de tweede wereldoorlog. Om precies te zijn de winter van 1944/1945. Eerst is hij toeschouwer in de oorlog. Tot zijn buurjongen Dirk hem een brief geeft. Hij geeft die brief omdat hij die avond een overval pleegt op een distributiekantoor. Mocht het misgaan dan weet iemand tenminste iets van die piloot af. In die brief staat dat Dirk een Engelse piloot heeft gevonden en mocht de overval misgaan iemand de Engelse piloot moet kunnen verzorgen in het hol wat door Dirk gegraven is. En inderdaad, de overval mislukt. Alles gaat die dag daarna mis en uiteindelijk leest Michiel de brief zelf maar. Daar staat dus in over de piloot. De piloot, Jack, is gewond aan zijn schouder en been. Michiel moet hem nu verzorgen. Dat houdt in dat hij vaak voedsel moet brengen etc. Het lukt hem altijd wel wat op te brengen. Intussen wordt er een dode Duitser in de bos gevonden. De Duitsers pakken 10 mannen uit het dorp van Michiel op. Waaronder zijn vader, die burgemeester is. Mocht de dader zich niet melden dan worden alle 10 de mannen opgehangen. De dader meldt zich niet. 5 mannen worden doodgeschoten. Ook de vader van Michiel. Intussen is Dirk ontsnapt. Hij is gewond, maar het gaat. In de woonplaats van Michiel wordt veel verraden. tenminste, zo zegt men. Zo worden tal van mensen opgepakt voor verschillende zaken. Michiel maakt zich daar erg druk om. Steeds heeft hij er wat mee te maken. Intussen is Jack al zoveel hersteld dat hij zich weer in de strijd wil gooien. Michiel heeft wel een idee. Zijn 'oom' Ben. Die man was al lang een hele goede vriend van de familie en Michiel noemt hem dan ook oom. Michiel wist dat hij in het verzet zat en vroeg aan hem of hij kon regelen dat Jack weer terug naar Engeland kon. Dat was mogelijk en zo kwam Ben, Jack ophalen in het hol. Michiel had al afscheid genomen en ging maar wat buiten zitten. Ineens hoorde hij Duitse stemmen in een schuur naast het huis. Hij begreep het meteen. Hij pakte z`n fiets en racete naar het hol. Wat blijkt nou: Oom Ben bleek een trouwe volger van Hitler te zijn. Hij was van plan zo met de piloot, in de handen van de Duitsers te lopen. Oom Ben bleek de verrader te zijn. Er werd besloten Ben over te dragen aan het verzet. Op weg naar de leider van het verzet viel er een bom op een daar opgestelde mutitiewagen en was Ben doodt. Iets later werd Nederland bevrijdt.
Opdracht 7
het boek dat je las won een grote literaire prijs. Tijdens de prijsuitreiking mag jij namens de jury het woord voeren. Jij vertelt waarom dit boek en de schrijver de prijs verdient.
Oorlogswinter is een geweldig boek. Maar vooral ook heel mooi. Er gebeuren hele verdrietige dingen maar ook hele leuke dingen. Ik vind ook vooral het mooie dat het een “happy end” is, maar ook weet niet. Het is namelijk zo dat op een gegeven moment de oorlog voorbij is, dus je zou denken: het is helemaal goed afgelopen. Dat is ook wel zo eigenlijk. Maar er zijn daarvoor nog hele erge dingen gebeurd die Michiel alsnog wel blijven achtervolgen. De vader van Michiel is bijvoorbeeld doodgeschoten. Je zou je af kunnen vragen: Hoe kan je nou een “happy end” hebben zonder vader? Dat vind ik er vooral heel mooi aan. Het boek gaat ook best veel over verraad. Eigenlijk houdt Michiel aan het einde van het boek niet heel veel familie meer over. Zijn vader wordt doodgeschoten. En zijn oom, die een tijdje bij hem logeert, omdat hij zogenaamd is het verzet zit, blijkt eigenlijk een verrader te zijn. Die samenspant met de vijand. Dat het niet heel goed afloopt kan je ook best goed merken aan het einde. Het is bevrijdingsfeest, en iedereen is blij. Maar Michiel zit depressief op zijn kamer. Ik vind het zo mooi dat het geen standaard boek is. Normaal zouden ze het bevrijdingsfeest vieren, en iedereen was blij. Maar dit boek is realistischer!